ฟิค [Hiccstrid] Before The Marriage (Ending Part)
Before The Marriage (Beginning Part)
Before The Marriage.
:: Hiccup x Astrid ::
(Ending Part)
“มาดูกันว่าเจ้าปิดบังอะไรข้า ฮิคคัพ”
ไวกิ้งสาวผมบลอนด์พูดขณะที่แอบมองคนรักของตนที่ทำหน้าหงอหลังจากเธอเดินหนีมา
แอสทริดไม่ได้โกรธฮิคคัพเลยซักนิด...แต่ก็ไม่พอใจบ้างนิดหน่อย
ไม่ใช่เรื่องที่เอาแต่เก็บตัว
หรือเรื่องที่พยายามหลบหน้าเธอมาตลอดหนึ่งอาทิตย์
แอสทริดแค่ไม่พอใจที่รู้ว่า ฮิคคัพมีความลับกับตัวเองต่างหาก
“จะไปไหนกันนะ”
เธอพึมพำเมื่อสังเกตเห็นว่าฮิคคัพทำท่าจะเดินกลับเข้าไปทางหมู่บ้าน
ก่อนจะแอบย่องตามเขาไปจนถึง...บ้านของฟิชเลก
เป็นแบบนี้ทุกที ฮิคคัพฟังเธอก็จริง
แต่เวลามีปัญหาอะไรคนแรกที่ฮิคคัพจะเล่าให้ฟังมักเป็นฟิชเลกจนบางครั้งแอสทริดก็อิจฉา
อิจฉาที่ฟิชเลกเป็นคนแรกที่ฮิคคัพคิดถึงเวลามีเรื่องไม่สบายใจ
นี่ตกลงพวกเขาคบกับจริง ๆ หรือเปล่าเนี่ย!
“ไง พวก” ฮิคคัพเอ่ยทักฟิชเลกที่กำลังดูแลสมุนไพรหน้าบ้านด้วยเสียงไม่สู้ดีนัก
“หวัดดี หัวหน้า” ฟิชเลกตอบ “เออ..สีหน้าเจ้าดูไม่ดีเท่าไหร่
เป็นอะไรหรือเปล่าพวก”
“นิดหน่อย”
“ไปนั่งคุยในบ้านเถอะ” ฟิชเลกพูดก่อนจะเดินนำฮิคคัพเข้าไปในบ้าน
“เจ้าต้องชอบแน่ ๆ ข้าเพิ่งคิดสูตรสมุนไพรใหม่ได้”
แอสทริดไม่อยากยอมรับ
แต่มันเป็นความจริงที่พอฮิคคัพคุยกับฟิชเลก เขาดูผ่อนคลายขึ้น
อันที่จริงฟิชเลกเป็นเพื่อนที่ดีของฮิคคัพมาตลอด ตั้งแต่สมัยเด็กเขาเป็นคนแรก ๆ
ที่เล่นกับฮิคคัพที่ไม่มีใครเล่นด้วยเพราะประหลาดกว่าเด็กคนอื่น แล้วเธอล่ะ
ตอนเด็กเธอขยาดเขาจะตาย ก็เขามันห่วยแตกนี่นา
ไม่แปลกใจเลยที่ฮิคคัพจะวางใจ ฟิชเลกมากกว่าเธอ
“แล้วข้า...มาทำอะไรเนี่ย” แอสทริดพูดเสียงเบา
เธอตัดสินใจจะกลับ รอฮิคคัพพร้อมแล้วบอกเธอเองดีกว่า แต่ตอนนั้นเองที่มือลึกลับมาปิดปากเธอจากด้วยหลัง
แอสทริดดิ้นอย่างแรงก่อนจะหยุดลงเพราะเสียงที่คุ้นเคย
“เจ้าสะกดรอยฮิคคัพ!” เสียงของรัฟนัทพูดขึ้น
ก่อนจะร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อแอสทริดศอกเข้าที่ท้อง
“เงียบน่า รัฟนัท” กลายเป็นฝั่งแอสทริดที่เอามือมาปิดปากรัฟนัทแทน “เจ้าทำข้าเสียงเรื่อง”
“ความไม่แตกซะหน่อย”
รัฟนัทกระซิบหลังปัดมือแอสทริดออก “ตกลงเจ้าตามเขามาจริงดิ ข้าแค่พูดเล่น
ไม่คิดว่าเจ้าจะทำจริง”
“แล้ว...เจ้ามีธุระอะไร”
แอสทริดถามอย่างเบื่อหน่าย
“ข้ากำลังตามหาแฝดข้า แต่เจอเจ้าทำลับ ๆ ล่อ ๆ
เลยตามมา” รัฟนัทพูดด้วยท่าทางสนุกสนาน “แล้วเจ้าจะทำไงต่อ”
“ข้าหรอ ข้ากำลังจะกลับแล้ว แต่เจอเจ้าก่อนนี่ไง!”
“ได้ เจ้ากลับ ข้าตามต่อเอง”
รัฟนัทพูดสรุปเองเสร็จสรรพ ก่อนจะค่อย ๆ ย่องไปทางด้านหลังของบ้าน แอสทริดส่ายหัวอย่างระอากับท่าทางของธอร์ตันคนน้อง
เมื่อห้านาทีก่อน
แอสทริดตั้งใจจะกลับ แต่รู้ตัวอีกที ...เธอก็อยู่ข้างบ้านของฟิชเลก
แอบมองพวกเขาผ่านรอยแตกเล็ก ๆ ของหน้าต่าง
“เจ้าว่าเขาคุยกันจบหรือยัง?”
รัฟนัทกระซิบ แต่ถึงแบบนั้นแอสทริดก็ยังคิดว่ามันดังอยู่ดี
“ชู่ว”
แอสทริดส่งสัญญาณให้เพื่อนของเธอเบาเสียงลงก่อนจะเพ่งสมาธิไปที่ไวกิ้งทั้งสองในบ้าน
ภายในบ้านอิงเกอร์แมนนั้น
แม้จะมีไวกิ้งหนุ่มอยู่เพียงคนเดียวแต่บ้านกลับเรียบร้อยและสะอาดเกินกว่าที่ควรจะเป็น
ถ้าเทียบกับไวกิ้งหนุ่มที่อยู่คนเดียวเหมือนกันอย่างฮิคคัพหรือสน็อทเลาท์
ตามชั้นหนังสือมีงานไม้แกะสลักรูปมังกรตัวเล็ก ๆ วางอยู่อย่างเป็นระเบียบ
ฮิคคัพก็เป็นคนมีระเบียบ...แต่ยังน้อยกว่าฟิชเลก
บริเวณกลางบ้านมีโต๊ะสำหรับทานอาหารตั้งอยู่
หัวหน้าหนุ่มแห่งเบิร์คนั่งรอขณะฟิชเลกยกน้ำสมุนไพรมาให้
ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าที่มุมหนึ่งของหน้าต่าง มีไวกิ้งสาวสองคนกำลังแอบฟังพวกเขาอยู่
“มันเผ็ดนิดหน่อย แต่ช่วยเรื่องเพิ่มความอบอุ่น”
ฟิชเลกพูดขณะรินน้ำสมุนไพรก่อนจะวางตรงหน้าฮิคคัพ
แล้วค่อยรินอีกแก้วหนึ่งในส่วนของตน “แล้วสรุปว่า...เจ้าเป็นอะไร”
“ข้า...ทะเลาะกับแอสทริดมา...” เขาตอบอย่างติดขัด
“คือ ไม่รู้สิ จะเรียกทะเลาะได้หรือเปล่า แต่เหมือนนางโกรธข้าอยู่ฝ่ายเดียว”
“แล้วเจ้าไปทำอะไรมาล่ะ”
ฟิชเลกถามพลางจิบน้ำสมุนไพรที่เขาแสนภูมิใจ
“ยัง...ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
ข้าแค่..มีเรื่องต้องคิดนิดหน่อย เลย...” ฮิคคัพตอบเสียงแผ่ว “ข้าแค่...คิดไม่ออกว่าจะขอนางแต่งงานยังไง”
คำสารภาพของเพื่อนรักทำเอาฟิชเลกถึงกับสำลัก
เขารู้สองคนนี้คบกันและซักวันก็คงแต่งงานกันในที่สุด
แต่ที่คิดไม่ถึงคือฮิคคัพจะเป็นฝ่ายขอแต่งงาน
ฟิชเลกคิดมาตลอดว่าแอสทริดต้องเป็นคนขอแต่งงาน เขาไม่คิดว่าเพื่อนเขาจะกล้าขนาดนี้
นี่เขาต้องมองฮิคคัพใหม่หรอเนี่ย!
“ใจเย็นพวก”
ฮิคคัพพูดก่อนจะเอือมมือไปลูบหลังฟิชเลกที่สำลักน้ำ “ไม่ได้จะแต่งวันนี้
ไม่ต้องดีใจกับข้าขนาดนั้น”
“โทดที” ฟิชเลกพูดเมื่ออาการดีขึ้น
“ข้าแค่คิดว่าที่พวกเจ้ายังไม่แต่ง เพราะเจ้ารอแอสทริดมาขอ”
“นี่เจ้ามองข้าเป็นคนยังไงกันเนี่ย!” สองเสียงดังขึ้นประสานกัน
แน่นอนเสียงหนึ่งเป็นของฮิคคัพ ส่วนอีกเสียงเป็นเสียงผู้หญิงที่พวกเค้าค้นหู
และมัน...ดังมาจากข้างหน้าต่าง
ฮิคคัพและฟิชเลกหันไปทางต้นเสียง
ไวกิ้งสาวผมบลอนด์คนสองยืนอยู่ตรงอีกฝั่งของหน้าต่าง คนหนึ่งท่าทางเกรี้ยวกราด
ส่วนอีกคนมีท่าทางสับสน
“แอสทริด!”
ไวกิ้งหนุ่มสองคนพูดพร้อมกันอย่างตระหนก
ก่อนฮิคคัพจะรวบรวมสติที่ยังหลงเหลือสังเกตเห็นผู้หญิงอีกคน “แล้ว รัฟนัทด้วย!
พวกเจ้ามาอยู่นี่ได้ไง!”
ไร้ซึ่งคำตอบจากสองสาว
แอสทริดมองคนรักของตนอย่างหมายหัวก่อนจะเดินปึงปังออกไปจากบริเวณบ้านอิงเกอร์แมน ท่าทางของเธอทำเอาทั้งสามคนกลัวจนไม่กล้าขยับ
“เอ่อ...ฮิคคัพ เจ้าจะปล่อยไว้งี้หรอ”
เป็นฟิชเลกที่ตั้งสติได้คนแรก เขาพูดพลางสะกิดที่แขนของฮิคคัพ
“ขะ ข้ายังไม่มีแผน”
“มีไม่มี เจ้าก็ต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว!”
ฟิชเลกพูดแกมออกคำสั่ง “ฟังนะฮิคคัพ ตอนนี้มันได้โอกาสแล้ว
เจ้าทำอะไรโดยไม่ต้องใช้แผนบ้างก็ได้”
ฮิคคัพพยักหน้ารับ
ก่อนจะวิ่งออกจากบ้านอิงเกอร์แมนเพื่อตามแอสทริดไป
ไม่บ่อยนักที่เขาจะเป็นฝ่ายถูกออกคำสั่งและทำตามแต่โดยดี ฮิคคัพแค่คิดว่า ฟิชเลกพูดถูก เขาพึ่งพาแผนมากเกินไป
ถึงเวลาที่เขาจะทำอะไรแบบไม่ได้คิดล่วงหน้าซักที
“แอสทริด!” ฮิคคัพตะโกนเรียกคนตรงหน้า
แอสทริดหยุดแต่ไม่ได้หันกลับไปหาเขา
ฮิคคัพเดินไปจับมือคนที่ไม่ยอมหันมาคุยก่อนจะเดินจูงมือเธอไป “มากับข้า”
ที่ริมผาทางด้านหลังของเกาะ
ฮิคคัพเดินจูงมือแอสทริดมาที่นี่อย่างเงียบเชียบ ทั้งคู่ไม่มีใครเอ่ยปาก
และ
แอสทริดเองแม้จะเดินตามมาอย่างว่าง่ายแต่ก็เอาแต่ก้มหน้า
สายลมที่พัดมาทำให้รู้สึกหนาวแต่แดดยามอาทิตย์อัสดงก็ช่วยให้อุ่นขึ้นได้บ้าง
“ข้ามีเรื่องอยากบอกเจ้า”
เป็นฮิคคัพที่เริ่มพูดก่อน “ข้าขอโทษโกหกเจ้า ข้าแค่...ไม่รู้จะพูดยังไง”
“เจ้าก็เลยบอกฟิชเลก แทนที่จะเป็นข้า” แอสทริดถามเสียงเรียบ
“ข้าแค่ไม่มั่นใจ...” เขาเริ่มหลบตาเธอ
“ในอะไร” เธอถามน้ำเสียงเริ่มผ่อนคลายลง
ที่จริงมันฟังดูกังวลมากกว่า อย่างน้อย ๆ ฮิคคัพก็คิดแบบนั้น
“เจ้าไม่มั่นใจในอะไร”
“เจ้าไง” ฮิคคัพกุมมือทั้งสองของแอสทริด
เขาสบตาเธอแล้วพูดต่อ “ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันเรื่องนี้ เจ้าบ่ายเบี่ยง
ข้าเลยไม่แน่ใจว่าเจ้าต้องการจะอยู่กับข้าหรือเปล่า ? แล้ว..”
ไม่ทันที่ฮิคคัพจะพูดจบ
แอสทริดก็เขย่งตัวขึ้นและจูบลงบนแก้มของคนรัก
“ข้าอยากอยู่กับเจ้า” แอสทริดว่า
เขาคิดว่าเธอหน้าแดงนิดหน่อย แต่ไม่แน่ใจว่าเพราะโกรธ เขิน หรือเพราะแสงจากพระอาทิตย์ที่กำลังลาลับฟ้า
“แต่เจ้าควรพูดเรื่องนี้กับข้าสิ ไม่ใช่ฟิชเลก”
“ข้าแค่ไม่รู้จะพูดกับเจ้ายังไง” ฮิคคัพว่า “ข้ารักเจ้าแอสทริด
เจ้าก็รู้ว่าข้ารู้สึกยังไง”
“เจ้าเคยบอกแล้ว”
“ข้ารู้ เคยบอกไปแล้ว เมื่อสองปีก่อน
ที่ริมผามังกร วันนั้นก็เหมือนวันนี้
เจ้าโกรธที่ข้าไม่สังเกตเห็นว่าเจ้าใส่สร้อยที่ข้าให้”
ฮิคคัพบ่นอุบอิบ นั่นทำให้แอสทริดหลุดยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงมัน
เขาพูดถูก ตอนนั้นก็เหมือนตอนนี้ ต่างแค่สถานที่ แต่ที่ทำให้แอสทริดดีใจที่สุดคือ
เขาจำทุกอย่างไร ทุกเหตุการณ์ ทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ฮิคคัพไม่เคยลืม
“แอสทริดข้า...”
ฮิคคัพสูดหายใจก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดอีกครั้ง “ข้าไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเจ้า
แต่...ข้าแค่กลัว ข้าเป็นหัวหน้าที่นี่และ เจ้า! เจ้าเป็นทั้งคนรัก
แล้วยังเป็นเพื่อนของข้าด้วย แต่ไปถ้าเราแต่งงานกัน เจ้ากับข้าก็จะเป็นสามีภรรยา
แล้ว...คือข้าแค่ ไม่รู้ว่าตัวเองจะจัดการกับบทบาท แล้วก็ความสัมพันธ์ที่มากมายแบบนี้ยังไง”
“เจ้าทำได้ฮิคคัพ” เธอพูดพลางวางมือบนแก้มเขาเบา
ๆ “ข้ารู้ ข้าเคยพูดไปแล้ว แต่เจ้าเป็นหัวหน้าที่ดี เป็นเพื่อนที่ดี
และยังเป็นคนรักที่ดี” แอสทริดเว้นจังหวะ
ตอนนี้ฮิคคัพค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าเธอหน้าแดงเพราะอะไร “แล้วข้าก็มั่นใจว่าเจ้าจะต้องเป็นสามีที่ดี
และ...อาจเป็นพ่อที่ดี”
“หมายความว่าเจ้าจะแต่งกับข้าหรอ!?”
ฮิคคัพร้องอย่างดีใจและโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะกอดแอสทริดแน่น เขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธเหมือนก่อนหน้านี้
“ขอบคุณธอร์!”
“ธอร์หรอ? เจ้าต้องขอบคุณข้าสิ!” แอสทริดพูดอย่างหยอกล้อ
เธอผลักเขาออกก่อนจะชกเบา ๆ ที่ไหล่ของคนรัก “แล้วเจ้า...ไม่คิดจะทำให้มันเป็นเรื่องเป็นระ!”
แอสทริดยังพูดไม่ทันจบก็ถูกฮิคคัพดึงไปจูบอย่างกะทันหัน
นั่นทันให้เธอตกใจไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ผลักเขาออก ฮิคคัพถอนริมฝีปากออกช้า ๆ
ทั้งคู่มองหน้ากันและยิ้มออกมา
“งั้นเจ้าจะให้เกียรติมาเป็นนายหญิงของเบิร์คแห่งนี้ได้มั๊ย
คุณผู้หญิง” ฮิคคัพถาม เขาโค้งให้ แอสทริดอย่างให้เกียรติ
“ข้ารักเจ้า แอสทริด ฮอฟเฟอร์สัน ด้วยทุกสิ่งที่ข้ามี เพราะฉะนั้น แต่งงานกับข้านะ”
“เจ้าต้องขอก่อนค่อยจูบ” แอสทริดพูดด้วยรอยยิ้ม
“งั้นถือว่าเจ้าตกลง”
ฮิคคัพโน้มใบหน้าลงก่อนจะจุมพิตลงที่ริมฝีปากของแอสทริดอย่างแผ่วเบา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคนที่หลงเข้ามานะคะ เขียนจบจนได้ เราไม่ถนัดเขียนฉากรัก หรืออะไร
แบบนี้เลย ถ้าไม่ชอบ ไม่ถูกใจก็ขอโทษไว้ตรงนี้นะคะ
เราคิดว่าอยากเขียน au ของ Hiccstrid จังเลยน้า~แต่ก็ไม่รู้จะได้เขียนหรือเปล่า ถ้าเขียนก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
สุดท้ายก็ ขอบคุณมากค่ะที่อ่านและรัก Hiccstric <3
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น